Çocukların cinsel istismar hakkındaki raporları araştırıldığında birçok çalışma işe benzer sonuçlar ortaya çıkmaktadır: cinsel istismar uğrayan çocuklar kısmi ya da eksik bilgi verme eğiliminde olmaktadır. Çocuklar cinsel bilgilerini yok saymakta ve bazı çocuklar cinsel istismarın kanıtları apaçık ortada olsa bile, cinsel istismarı reddetmektedir. Ancak çocuklar, cinsel istismar hakkında konuşturulduğunda doğru bilgi verme eğiliminde olmaktadır (Bidrose & Goodman, 2000; Leander, Granhag, & Chrisianson, 2005; Orbach & Lamb, 1999; Sjöberg & Lindblad, 2002a: Svedin & Back, 2003).

Küçük çocukların (okul öncesi) cinsel istismar hakkındaki sınırlı bilgileri, çocukların cinsel istismar raporlarını ya karmaşık hale getirmektedir (örneğin; yetişkinlerin yaptığı normal bir şey olduğuna inanırlar) ya da kolaylaştırmaktadır (örneğin; söylemlerin olumsuz sonuçlarının farkında olmayabilirler). Ayrıca küçük çocuklar büyük çocuklar gibi (okul çağı çocukları) utanma deneyimi yaşamamaktadırlar çünkü çocuk cinsel istismar üzerindeki bazı tabuların ya da cinsel istismarın kabul edilemez ve kötü bir şey olduğu konusundaki toplum görüşünün farkında olmamaktadır (Goodman-Brown, Edelstein, Goodman, Jones, & Gordan, 2003; Saywitz ve diğerleri, 1991).

Çocukların cinsel istismar raporları hakkındaki diğer karmaşık faktörler; suçluluk ve sorumluluk hissetmeleridir. Bazı araştırmalar, küçük çocukların oradan egosantrizm nedeniyle, büyük çocuklardan daha fazla sorumluluk hissine maruz kaldıklarını ortaya koymaktadır (Hazzard, Celano, Gould, Lawry, & Webb, 1995). Ancak, büyük çocuklar istismarı önleyebileceklerine inandıkları için kendilerini sorumlu hissedebilmektedir (Goodman-Brown ve diğerleri, 2003).

Sauzier (1989) cinsel istismar hakkında konuşmaya yönelik isteksizlik gösteren çocukların, aynı zamanda korkudan yüksek puan aldıklarını (örneğin; failin şefkatini kaybetme korkusu, suçlanma ya da cezalanma ve zarar görme korkusu) ortaya koymaktadır. Sauzier, çocukların ailelerinden tepki alma korkusundan dolayı cinsel istismarı açıklama konusunda isteksiz olduklarını savunmaktadır. Çocuk, faile daha az sadakat duyuyorsa açıklama yapmaya daha istekli olmaktadır (Sauzier, 1989). Bir çok çalışma, çocukların aile içi cinsel istismar olaylarını açıklamada, aile dışı istismara göre daha fazla zorlandıklarını ortaya koymaktadır. Fail bir aile üyesi ise, çocuklar ailesinden ayrılmaktan (örneğin; bir ebeveynin hapse girmesi ya da çocuğun evlat edinme evine verilmesi) ya da açıklamaları sonucunda, cezalandırılmanın diğer türleri maruz kalmaktan korkabilmektedir.

Psikolojide Güncel Kavramlar 3 - Aile Evlilik (2. Basım / Ağustos 2019) - Nobel Akademik Yayıncılık

Ed: Prof. Dr. Ahmet Akın & Doç.Dr. Eyüp Çelik

ISBN: 978-605-7846-59-4